MENDIOLA MASSACRE
Ni Fernan G. Emberga


Iba’t ibang mukha ang aking nakita
Sa hanay ng mga magsasaka
Mula sa mga pitak sa kanayunan
Nilakbay nila ang kalunsuran
Upang isigaw ang karaingan
Lupa para sa mga nagbubungkal!

Hindi alintana ang init ng araw
Habang inaayos ang hanay sa liwasan
Namalas ko sa gitla ng kanilang mukha
Ang larawan ng mga kanayong nilisan
Iisa ang kanilang hibik at palahaw
Karapatan sa lupang sakahan!

Umaawit sa galak ang puso ko
Sa piling ng mga bagong kasama
Sa yugto ng pagsasanib ng pwersa
Ng kabataang mag-aaral at magsasaka
Ng uring anakpawis at peti-burgesya
Sa isang demo patungong mendiola

Libu-libong manggagawang bukid
Mula sa mga sakahan sa lalawigan
Ang bumagtas sa kalye ng maynila
Upang igiit ang tunay na reporma
Na magpapalaya sa uring magsasaka
Sa kuko ng mga panginoong maylupa

Katatapos lang noon mananghalian
Ang mga opisyal ng malakanyang
Nang salubungin ng kanilang mga berdugo
At paulanan ng bala ang mga pesante
Enero 22, 1987, nang itala sa kasaysayan
Ang karumaldumal na masaker sa mendiola

Malagim na tagpo’ng aking nasaksihan
Kung saan mistulang uhay ng palayan
Na humahapay sa ihip ng hanging amihan
Ang mga magsasakang tumitimbuwang
Habang tumatagos sa kanilang katawan
Ang sumasagitsit na tingga ng kamatayan

Sang kisap mata’y naghalo ang sangsang
Ng pulbura at dugo ng mga biktima
Labintatlong martir ang nag-alay ng buhay
Sa makasaysayang tulay ng pakikibaka
Na ang ponembre’y patuloy na umaalingaw-ngaw
Lupa, hindi bala! Sakahan, hindi libingan!